[anvar]

Міхась Забэйда-Суміцкі - Ластаўкі ў стрэсе / Михаил Забейда-Сумицкий - Ласточки под крышей
Жанр: Classic, Opera
Год выпуска диска: 2000
Производитель диска: Беларусь
Аудио кодек: FLAC
Тип рипа: image+.cue
Битрейт аудио: lossless
Продолжительность: 1h 14min 17sec
Треклист:
01. Маладая Беларусь
02. Сасонка
03. Лета
04. Накцюрн
05. Ходзіць дзеўчына па воду
06. Ноч
07. Ты прыйдзі
08. Вечар
09. Лета
10. Любы мой, прыйдзі
11. Ай, мама, мама, чаго я плачу
12. Вясельле камара й мухі
13. Ой, рана-рана куры запелі
14. Сьпі, сыночак міленькі
15. Шчука-рыба ў моры
16. Чырвоная калінанька
17. Чаму ж мне ня пець
18. Хлопец пашаньку пахае
19. Зялёны дубочак
20. Конь бяжыць, зямля дрыжыць
21. Дудка мая
22. Малады дубочак
23. А ў лесе, лесе
24. Люлі-люлі, прыляцелі гулі
25. Сьвеціць месяц ясны
26. Ой, дожджык ідзе
27. Сваток
28. Рабіна-рабіначка
29. Ляціць сарока
30. Кукавала зязюлька
31. Лявоніха
Исполнители: Альфрэд Голечак, Варшаўскі аркестар мандаліністаў п/к Эдварда Цюкшы, Лёнданскі аркестар "Odeon" п/к Дж. Герта, Мікола Куліковіч-Шчаглоў.

Exact Audio Copy V0.99 prebeta 5 from 4. May 2009
Отчёт EAC об извлечении, выполненном 1. августа 2010, 21:07
Various / Міхась Забэйда-Суміцкі - Ластаўкі ў стрэсе
Дисковод: _NEC DVD_RW ND-3550A Adapter: 0 ID: 0
Режим чтения : Достоверность
Использование точного потока : Да
Отключение кэша аудио : Да
Использование указателей C2 : Нет
Коррекция смещения при чтении : 48
Способность читать области Lead-in и Lead-out : Нет
Заполнение пропущенных сэмплов тишиной : Да
Удаление блоков с тишиной в начале и конце : Нет
При вычислениях CRC использовались нулевые сэмплы : Да
Интерфейс : Установленный внешний ASPI-интерфейс
Выходной формат : Внутренние WAV-операции
Формат сэмплов : 44.100 Гц; 16 бит; стерео
TOC извлечённого CD
Трек | Старт | Длительность | Начальный сектор | Конечный сектор
---------------------------------------------------------------------
1 | 0:00.00 | 1:36.20 | 0 | 7219
2 | 1:36.20 | 3:09.53 | 7220 | 21447
3 | 4:45.73 | 3:23.46 | 21448 | 36718
4 | 8:09.44 | 3:19.29 | 36719 | 51672
5 | 11:28.73 | 2:20.25 | 51673 | 62197
6 | 13:49.23 | 2:17.69 | 62198 | 72541
7 | 16:07.17 | 3:02.64 | 72542 | 86255
8 | 19:10.06 | 2:22.70 | 86256 | 96975
9 | 21:33.01 | 2:39.49 | 96976 | 108949
10 | 24:12.50 | 2:12.74 | 108950 | 118923
11 | 26:25.49 | 3:16.54 | 118924 | 133677
12 | 29:42.28 | 1:44.57 | 133678 | 141534
13 | 31:27.10 | 2:22.59 | 141535 | 152243
14 | 33:49.69 | 2:09.73 | 152244 | 161991
15 | 35:59.67 | 2:45.14 | 161992 | 174380
16 | 38:45.06 | 3:05.64 | 174381 | 188319
17 | 41:50.70 | 2:03.52 | 188320 | 197596
18 | 43:54.47 | 1:32.10 | 197597 | 204506
19 | 45:26.57 | 2:27.35 | 204507 | 215566
20 | 47:54.17 | 1:58.57 | 215567 | 224473
21 | 49:52.74 | 2:28.72 | 224474 | 235645
22 | 52:21.71 | 2:26.37 | 235646 | 246632
23 | 54:48.33 | 2:41.38 | 246633 | 258745
24 | 57:29.71 | 1:38.74 | 258746 | 266169
25 | 59:08.70 | 2:46.54 | 266170 | 278673
26 | 61:55.49 | 2:48.49 | 278674 | 291322
27 | 64:44.23 | 1:32.39 | 291323 | 298261
28 | 66:16.62 | 2:12.64 | 298262 | 308225
29 | 68:29.51 | 2:17.06 | 308226 | 318506
30 | 70:46.57 | 1:50.57 | 318507 | 326813
31 | 72:37.39 | 1:40.26 | 326814 | 334339
Характеристики диапазона извлечения и сообщения об ошибках
Выбранный диапазон
Имя файла F:\VA - Маладая Беларусь.wav
Пиковый уровень 99.0 %
Качество диапазона 100.0 %
CRC копии E901E1C4
Копирование... OK
Ошибок не произошло
Конец отчёта

Міхась Іванавіч Забэйда-Суміцкі (1 (14) чэрвеня 1900 — 21 сьнежня 1981) — выдатны беларускі сьпявак, тэнар.
Сьпявак стараўся выконваць усе творы ў арыгінале і напамяць, каб як найбольш прыблізіць выконваемы твор да слухача і як найбольшы сьлед пакінуць у яго душы. Акрамя клясычнага рэпэртуару М. Забэйда-Суміцкі абавязкова ўключаў у кожнае сваё выступленьне народныя песьні і вакальныя творы беларускіх кампазытараў. Папулярызаваў беларускую народную песьню ў сьвеце.
Біяграфія
Дзяцінства і юнацтва
Нарадзіўся сьпявак 14 чэрвеня 1900 году, як сам расказваў, у адной з трох вёсак — Шэйпічы (цяпер Пружанскі раён), Падароск ці Несьцеравічы (цяпер Ваўкавыскі раён).
Двайное прозьвішча (узяў ужо ў сталым веку) у яго ад бацькі (па мячы) — Івана (Яна) Андрэевіча Забэйды зь вёскі Несьцяровічы, і маці (па кудзелі) — Аляксандры Феліксаўны Суміцкай зь вёскі Шэйпічы. Дзяцей у сям’і было сямёра, але выжыў толькі Міхась, брат Валодзя памёр ад сухотаў у 22 гады. Калі Міхалу было паўтара году, памёр яго бацька. Паводле расказаў вяскоўцаў, Іван Андрэевіч добра сьпяваў.
Гадоў з 8—9 Міхась пачаў працаваць у панскім маёнтку. Скончыў Зельзінскую аднаклясную школу, потым двухклясную царкоўна-прыхадзкую вучэльню ў Галоўчыцах, якую скончыў у 1914 годзе.
У тым жа 1914 годзе ён паступае ў Маладэчанскую настаўніцкую сэмінарыю. Праз год, калі набліжаўся фронт першай сусьветнай вайны, сэмінарыя эвакуіравалася ў Смаленск, куды пераехаў таксама Міхась Забэйда. Скончыў сэмінарыю ў 1918 годзе і паехаў працаваць у Сыбір, куды эвакуявалі маці.
Сыбір, Манчжурыя
1918—1920 гг. — праца настаўнікам у сяле Усьць-Калманскае, што каля Барнаула. Ствараў хоры і драматычныя гурткі.
У 1920 годзе ў выніку грамадзянскае вайны Забэйда-Суміцкі апынуўся ў Харбіне, на станцыі Вэйшахэ Кітайскай усходняй чыгункі, потым — у Вэйшахэ. У Харбіне ён пачаў вучыцца музыцы. Яго настаўніцай была Ю. К. Платніцкая, былая супрацоўніца Шаляпіна, добрая артыстка і пэдагог. У 1929 пасьпяхова скончыў юрыдычны факультэт Харбінскага расейскага ўнівэрсытэту. Аднак жыць бяз сьпеваў ня змог і замест прапанаванага месца ў асыстэнтуры зрабіўся салістам Харбінскай опэры. У гэты час у яго ўжо ёсьць вопыт і пяяньня ў дзіцячых хорах, і самастойнага авалодваньня музычнымі інструмэнтамі (скрыпка, гітара, мандаліна, балалайка, губны гармонік). Дэбютаваў у ролі Ленскага ў опэры «Яўген Анегін» П. І. Чайкоўскага. За тры гады, аддадзеных Харбінскай опэры, ён выканаў 15 партыяў: Фаўста ў «Фаўсьце» Ш.Гуно, Альфрэда ў «Травіяце», Герцага ў «Рыгалета», Уладзімера ў «Князі Ігары» А.Барадзіна і іншых, — а ўсяго падрыхтаваў пятнаццаць партыяў, прычым нязьменна сьпяваў на мове арыгіналу. Пры гэтым яшчэ працаваў у школе. Крытыка добра прыняла маладога сьпевака, ён паверыў у сябе, захацеў удасканаліць свае здольнасьці і зьехаў у Мілан.
Італія
У 1932, атрымаўшы візу, пераехаў у Італію. Вучыўся ў маэстра Фэрнанда Карпі, які раней канкурыраваў з Каруза і іншымі славутымі сьпевакамі. Тут Міхась Забэйда-Суміцкі ўпершыню пачуў Ф.Шаляпіна, пазнаёміўся зь Леанідам Собінавым. Пасьпяхова выступаў у Міланскай опэры, сьпяваў на 16-ці мовах. Канцэртуе ў Міланскай кансэрваторыі, гастралюе па Італіі, выконвае тэнаровыя партыі на сцэне «Ля Скала». Яму прадказвалі вялікую артыстычную будучыню.
Польшча
Але ў гэты час сьпявак атрымаў з Шэйпіч вестку, што ягоная маці, зь якой ён ня бачыўся 16 год, моцна хварэе і хоча яго бачыць. Так у 1935 Міхал Іванавіч пераяжджае ў Заходняя Беларусь. Цягам 1935—1936 М. Забэйда-Суміцкі выступае ў беларускіх гарадох (Ружаны, Беласток, Баранавічы, Берасьце, Горадня), па ўсёй Польшчы (Варшава, Познань) і далей, шырэй — Летува, Латвія, Чэхаславаччына. Яго першы канцэрт з нагоды прыезду на бацькаўшчыну адбыўся ў Ружанах, блізкіх з Шэйпічамі, роднай вёскай сьпевака. У канцэрце сярод клясічных твораў прагучала і беларуская калыханка, якую калісьці сьпявала яго маці.
На 1935—1936 гады заключыў кантракт з познанскім опэрным тэатрам. Там сьпяваў усё па-польску. Пашырыў свой рэпэртуар новымі опэрамі: «Выкраданьне з Сэралю» В.Моцарта, «Юлій Цэзар» Г. Ф. Гендля, «Барыс Гадуноў» М. П. Мусаргскага і інш. Хаця на працягу сэзону ён блішчэў у галоўных партыях опэр «Галька» С. Манюшкі, «Яўген Анегін» П. І. Чайкоўскага і іншых, адносіны дырэктара опэры зь Міхасём Іванавічам былі ня лепшыя. Канфлікт паўстаў на глебе нацыянальнага пытаньня: Міхась Забэйда-Суміцкі ніяк не жадаў называць сябе вялікім польскім сьпеваком, прызнаючы толькі адно права — звацца беларускім. На ягоныя ролі часьцей сталі ставіць палякаў. З гэтае прычыны на другі год сьпявак ад далейшага супрацоўніцтва з тэатрам адмовіўся і пераехаў у Варшаву.
Працаваў салістам на Варшаўскім радыё. Займаўся актыўнай канцэртнай дзейнасьцю, гастраляваў па гарадах Польшчы (у тым ліку Заходняй Беларусі), Латвіі, Эстоніі. Акрамя клясычнага рэпэртуару М. Забэйда-Суміцкі абавязкова ўключаў у кожнае сваё выступленьне народныя песьні і вакальныя творы беларускіх кампазытараў. Польскае радыё не жадала прапускаць беларускія песьні менавіта як беларускія, яны маглі гучаць толькі пад назвай «палескія», «рэгіянальныя», «людовыя». Цэнзураваньне рэпэртуару выдатнага сьпевака не аднойчы прыводзіла да выкрэсьліваньня з канцэртных праграм «Лявоніхі», «Маладога дубочку» і іншых, часьцяком не пакідаючы ніводнай беларускай песьні.
У 1936 годзе прэзентацыі клясічнага беларускага рэпэртуару адбыліся ў культурнай сталіцы краю — Вільні — на запрашэньне Рыгора Раманавіча Шырмы. Тут Забэйда-Суміцкі пазнаёміўся з Максімам Танкам. Сумесныя канцэрты М. Забэйды і хору Р. Шырмы адбыліся: першы — у рамках вечара беларускай паэзіі і песьні 15 сакавіка, другі — на сьвяце «Дня беларускай культуры» 13 сьнежня. «Віленскія гастролі» Забэйды адбыліся і ў 1937 годзе.
1938 год стаў вельмі плённым на шматлікія радыёканцэрты, гастрольныя туры (Баранавічы, Беласток, Берасьце, Горадня, Вільня, Ліда, Камянец, Сасноўка). Беларуская частка канцэртаў складалася з рамансаў і песень Манюшкі, Туранкова, Чуркіна, Аладава, Галкоўскага, Грачанінава, Казуры. Радыёвыступы Забэйды-Суміцкага трансьляваліся ў Парыжы, Празе, Нью-Ёрку, Лёндане і іншых гарадох.
Менавіта ў гэты пэрыяд сьпеваку ўдалося наладзіць у польскім адзьдзяленьні фірмы «Odeon» запіс першай з шэрагу грампласьцінак з апрацоўкамі беларускіх народных песень. Аднак ужо з канца 1938 году яго нацыянальна-асьветніцкая дзейнасьць усё болей і болей абмяжоўвалася польскімі ўладамі. У сьнежні быў забаронены канцэрт сьпевака ў Вільні. Выступленьне ўдалося арганізаваць ва унівэрсытэцкай «Зале Сьнядэцкіх» толькі з дапамогаю Беларускага студэнцкага саюза Ўнівэрсытэту імя Стэфана Баторы, які скарыстаў права «экстэрытарыяльнасьці» віленскага унівэрсытэту. Напярэдадні Другой сусьветнай вайны канцэртная дзейнасьць М. Забэйды-Суміцкага на тэрыторыі польскай дзяржавы спынілася.
У 1939 плянавалася турнэ сьпевака па Эўропе і Амэрыцы, але перашкодзіў пачатак ваенных дзеяньняў, якія пачаліся з бамбёжак у першую чаргу Варшавы. Падчас бамбардаваньня гітлераўцамі Варшавы Міхась Забэйда быў кантужаны. Стрыечны брат сьпевака Язэп Урбановіч з адным са сваіх таварышаў прабраўся цераз акружэньне і спрабаваў вывесьці Забэйду-Суміцкага з Варшавы, але той быў настолькі хворы, што ня здолеў ісьці зь імі. Там ён пражыў да траўня 1940 году.
Вясною, атрымаўшы запросіны ад Народнага тэатру з Прагі, пераехаў туды.
Чэхія
З траўня 1940 году і да канца жыцьця родным горадам для яго воляю лёсу стала Прага. М. Забэйду-Суміцкага запрашаюць на сталую працу ў Нацыянальны тэатар. 12 кастрычніка 1940 году адбыўся першы канцэрт беларускага сьпевака ў Празе. Вымушаны ён быў канцэртаваць, ня маючы сродкаў да жыцьця. Пазьней яшчэ выкладаў спевы ў музычнай акадэміі.
А рэпэртуар М. Забэйды-Суміцкага на той час ужо складала і сусьветная клясыка (Моцарт, Шубэрт, Бэтховэн, Чайкоўскі, Манюшка), і творы чэскіх кампазытараў (Дворжак, Новак, Сьметана), і сваіх суайчыньнікаў (Галкоўскі, Аладаў, Туранкоў, Чуркін), і беларускі ды украінскі фальклёр. Ён сьпяваў на 16 мовах, а на працягу аднаго канцэрту нярэдка выконваў песьні на дзесяці мовах, прычым ніколі не дазваляў сабе зазіраць у тэксты.
Але Бэрлін глядзеў на трыюмф М. Забэйды інакш. Сьпеваку прапанавалі як беларусу ўзначаліць беларускія радыёперадачы з Бэрліну на Савецкі Саюз (тады Нямеччына ўжо распачала вайну з СССР). Міхаіл Іванавіч адмовіўся.
1944 г. Апошні пад час вайны канцэрт быў у Вільні ў Гарадзкім тэатры. Пасьля вяртаньня ў Прагу быў выкліканы ў гэстапа па даносе, што Міхал Іванавіч — бальшавіцкі агент. Нават выдалі распараджэньне выселіць сьпевака з Прагі як непажаданую асобу. Але здароўе сьпевака моцна пагоршылася, з дапамогаю дактароў ён трапіў у шпіталь, хоць гэстапаўцы забралі яго і адтуль. Сядзеў у Пэчкавым палацы — «гнязьдзе гэстапа», у Панкрацкай турме, урэшце апынуўся ў Бэнешове. Абвінавачваўся ў тым, што сьпяваў рускія і беларускія творы. Быў вызвалены адтуль у 1945 з прыходам Чырвонай арміі. І адразу ж КДБ распачаў на яго палітычную справу, абвінавачваючы ў супрацы з фашыстамі. Абвінавачаньне было афіцыйна скасаванае толькі ў 1950 г.
Па вайне славуты геній сцэны застаецца жыць у Чэхаславаччыне, выступае з канцэртамі, запісваецца ў студыях, займаецца выкладчыцкай дзейнасьцю.
Апошнія гады жыцьця
Толькі адзін раз, падчас хрушчоўскай адлігі ў 1963, яго запрасілі ў Савецкую Беларусь. Яго апекуны клапаціліся, каб у касах практычна не было квіткоў, і тады ў паўпустыя залі прыводзілі салдатаў тэрміновай службы. І ўсё-ткі гэта быў проста фурор: аншлягавыя канцэрты ў Менску, Горадні, Ваўкавыску, Слоніме, Лідзе, Баранавічах, Віцебску, Магілеве, Гомлі.
У кастрычніку 1965 году мастак езьдзіў на Беласточчыну па запрашэньні Галоўнага праўленьня Беларускага грамадзка-культурнага таварыства ў Польшчы з мэтай правядзеньня канцэртаў у беларускім асяродзьдзі. Сьпявак прыехаў са сваім акампаніятарам чэхам Здэнкам Кожынам. У канцэртнай залі Варшаўскай філярмоніі з спэцыялістамі «Польскіх награнь» і акампанэмэнтам славутай лодзінскай капэлы мандаліністаў пад кіраўніцтвам Эдуарда Цюкшы запісвалі грампласьцінку беларускіх народных песень у выкананні Забэйды па заказе ГП БГКТ.
Цяжка і доўга хварэў. У Празе яго наведвалі: Максім Танк, Янка Брыль, Уладзімер Караткевіч, Алег Лойка, А. Гарадзіцкі, Сяргей Грахоўскі. Ён ліставаўся зь Янкам Брылём, Уладзімерам Караткевічам, Нілам Гілевічам. І ўвесь час марыў пра Беларусь, хацеў дажыць век на роднай зямлі. Не дазволілі.
Памёр у Празе 21 сьнежня 1981 году. Пахаваны на праскіх Альшанскіх могілках побач зь Пётрам Крэчэўскім і Васілём Захаркам — прэзыдэнтамі Беларускай Народнай Рэспублікі. На магіле помнік з надпісам на чэскай і беларускай мовах.
Свой багаты архіў ён разам зь бібліятэкаю паводле запавету пакінуў Беларусі. Цяпер некалькі тысяч дакумэнтаў, зьвязаных з жыцьцём і творчасьцю Забэйды, захоўваюцца ў Беларускім дзяржаўным архіве літаратуры й мастацтва.

Михаил Иванович Забейда-Сумицкий (1 (14) июня 1900 - 21 декабря 1981) - выдающийся беларуский певец, тенор.
Певец старался выполнять все произведения в оригинале и наизусть, чтобы как наиболее прыблизиць выполняемых произведение до слушателя и как наибольший след оставить в его душе. Кроме классического репертуара М. Забейда-Сумицкий обязательно включал в каждое свое выступление народные песни и вокальные произведения белорусских композиторов. Популяризировать белорусский народную песню в мире.
Биография
Детство и юность
Родился певец 14 июня 1900 года, как сам рассказывал, в одной из трех деревень - Шэйпичы (сейчас Пружанский район), Подороск или Несьцеравичы (ныне Волковысский район).
Двойное имя (взял уже в зрелом возрасте) у него от отца (по мячу) - Ивана (Яна) Андреевича Забейды из деревни Несьцяровичы, и мать (по кудели) - Александры Феликсавны Сумицкого из деревни Шэйпичы. Детей в семье было семеро, но выжил только Михаил, брат Володя умер от туберкулеза в 22 года. Когда Михаилу было полтора года, умер его отец. По рассказал сельчан, Иван Андреевич хорошо пел.
Лет с 8-9 Михаил начал работать в помещичьих имении. Окончил Зельзинскую аднаклясную школу, потом двухклясную церковно-прыхадкую училище в Головчицы, которую закончил в 1914 году.
В том же 1914 году он поступает в Молодечненскую учительскую семинарию. Через год, когда приближался фронт первой мировой войны, семинария эвакуировалось в Смоленск, куда переехал также Михаил Забейда. Закончил семинарию в 1918 году и поехал работать в Сибирь, куда эвакуировали матери.
Сибирь, Манчжурыя
1918-1920 гг. - Работа учителем в селе Усть-Калманскае, что около Барнаула. Создавал хоры и драматические кружки.
В 1920 году в результате гражданской войны Забейда-Сумицкий оказался в Харбине, на станции Вэйшахэ Китайской восточной железной дороги, потом - в Вэйшахэ. В Харбине он начал учиться музыке. Его учителем был Ю. К. Плотницкий, бывшая сотрудница Шаляпин, хорошая артистка и педагог. В 1929 успешно окончил юридический факультет Харбинской российского университета. Однако жить без песен не смог и вместо предложенного места в ассистентуру стал солистом Харбинской опере. В это время у него уже есть опыт и пяяньня в детских хорах, и самостоятельного авалодваньня музыкальными инструментами (скрипка, гитара, мандолина, балалайка, Губная гармоника). Дебютировал в роли Ленского в опере «Евгений Онегин» П. И. Чайковского. За три года, отданных Харбинской оперы, он исполнил 15 партий: Фаусто в «со мной» Ш. Гуно, Альфреда в «Травияце», герцога в «Рыгалета», Владимира в «Князь Игорь» А. Бородина и других, - а всего подготовил пятнадцать партий, причем неизменно пел на языке оригинала. При этом еще работал в школе. Критика хорошо приняла молодого певца, он поверил в себя, захотел усовершенствовать свои способности и отбыл в Милан.
Италия
В 1932, получив визу, переехал в Италию. Учился у маэстро Фернандо Карпов, который ранее конкурировать с Карузо и другими знаменитыми певца. Здесь Михаил Забейда-Сумицкий впервые услышал Ф. Шаляпин, познакомился с Леонидом Собинавым. Успешно выступал в миланский оперы, пел на 16-ти языках. Концертирует в миланский консерватории, гастролирует по Италии, выполняет тэнаровыя партии на сцене «Ла Скала». Ему прочили большую художественную будущее.
Польша
Но в это время певец получил с Шэйпич известие, что его мать, с которой он не виделся 16 лет, сильно болеет и хочет его видеть. Так в 1935 Михаил Иванович переезжает в Западный Беларусь. В течение 1935-1936 М. Забейда-Сумицкий выступает в белорусских городах (Ружаны, Белосток, Барановичи, Брест, Гродно), по всей Польше (Варшава, Познань) и дальше, шире - Литва, Латвия, Чехословакия. Его первый концерт по случаю приезда на Родину произошел в Ружанах, близких с Шэйпичами, родной деревней певца. В концерте среди клясічных произведений прозвучало и белорусский колыбельная, которую когда-то пела его мать.
На 1935-1936 годы заключил контракт с Познанского оперном театром. Там пел все по-польски. Расширил свой репертуар новыми опера «Похищение из Сэралю» В. Моцарта, «Юлий Цезарь" Г. Ф. Гендля, «Борис Годунов» М. П. Мусоргского и др.. Хотя в течение сезона он блишчэв в главных партиях оперы «Галька» С. Монюшко, «Евгений Онегин» П. И. Чайковского и других, отношение директора оперного театра с Михаилом Ивановичем были не лучшие. Конфликт возник на почве национального вопроса: Михаил Забейда-Сумицкий никак не хотел называть себя великим польским певцом, признавая лишь одно право - называться белорусским. На его роли чаще стали ставить поляков. По этой причине на второй год певец от дальнейшего сотрудничества с театром отказался и переехал в Варшаву.
Работал солистом на Варшавском радио. Занимался активной концертной деятельностью, гастролировал по городам Польши (в том числе Западной Белоруссии), Латвии, Эстонии. Кроме классического репертуара М. Забейда-Сумицкий обязательно включал в каждое свое выступление народные песни и вокальные произведения белорусских композиторов. Польское радио не хотела пропускать белорусские песни именно как белорусские, они могли звучать только под названием «полесские», «региональные», «людовыя». Цензуры репертуара выдающегося певца не раз приводило к выкрэсьливаньня из концертных программ «Лявониха», «Маладога дубочку» и других, зачастую не оставляя ни одной белорусским песни.
В 1936 году презентации классический белорусского репертуара произошли в культурной столице края - Вильнюсе - по приглашению Григория Романовича Ширмы. Здесь Забейда-Сумицкий познакомился с Максимом Танком. Совместные концерты М. Забейды и хора Г. Ширмы состоялись: первый - в рамках вечера белорусским поэзии и песни 15 марта, второй - на празднике «Дня белорусского культуры» 13 декабря. «Вильнюсские гастроли» Забейды произошли и в 1937 году.
1938 год стал очень плодотворным на многочисленные радыёканцэрты, гастрольные туры (Барановичи, Белосток, Брест, Гродно, Вильно, Лида, Каменец, Сосновка). Белорусский часть концертов состояла из романсов и песен Монюшко, Туранкова, Чуркина, Аладова, Галковскага, Грачанинава, Казуро. Радиовыступления Забейды-Сумицкого трансьлявалися в Париже, Праге, Нью-Йорке, Лондоне и других городах.
Именно в этот период певца удалось наладить в польском отделении фирмы «Odeon» запись первой из ряда грампласьцинак с обработки белорусских народных песен. Однако уже с конца 1938 года его национально-просветительская деятельность все более и более ограничивалась польскими властями. В декабре был запрещен концерт певца в Вильнюсе. Выступление удалось организовать в университетской «Зале Сьнядэцких» только с помощью Белорусского студенческого союза Университета имени Стефана Батория, который использовал право «экстэрытарыяльнасьци» вильнюсского университета. Накануне Второй мировой войны концертная деятельность Н. Забейды-Сумицкого на территории польского государства остановилась.
В 1939 планировалось турне певца по Европе и Америке, но помешал начало военных действий, которые начались с бомбежек в первую очередь Варшавы. Во время бамбардаваньня гитлеровцами Варшавы Михаил Забейда был контужен. Двоюродный брат певца Иосиф Урбанович с одним из своих товарищей пробрался через акружэньне и пытался вывести Забэйду-Сумицкого из Варшавы, но тот был настолько болен, что не смог идти с ними. Там он прожил до мая 1940 года.
Весной, получив запросины от Народного театра из Праги, переехал туда.
Чехия
С мая 1940 года и до конца жизни родным городом для его волею судьбы стала Прага. М. Забэйду-Сумицкого приглашают на постоянную работу в Национальный театр. 12 октября 1940 года состоялся первый концерт белорусского певца в Праге. Вынужден он был канцэртаваць, не имея средств к жизни. Позже преподавал пение в музыкальной академии.
А репертуар М. Забейды-Сумицкого на то время уже составляла и мировая классика (Моцарт, Шубэрт, Бетховен, Чайковский, Монюшко), и произведения чешских композиторов (Дворжак, Новак, Сьметана), и своих соотечественников (Галковски, Аладов, Туранков, Чуркин ), и белорусский и украинский фольклора. Он пел на 16 языках, а на протяжении одного концерта нередко исполнял песни на десяти языках, причем никогда не позволял себе заглядывать в тексты.
Но Берлин смотрел на Трыюмф М. Забейды иначе. Певцы предложили как белорусу возглавить белорусские радиопередачи из Берлина на Советский Союз (тогда Германия уже начала войну с СССР). Михаил Иванович отказался.
1944 Последний во время войны концерт был в Вильнюсе в городском театре. После возвращения в Прагу был вызван в гэстапа по доносу, что Михаил Иванович - бальшавіцкі агент. Даже издали распоряжение выселить певца из Праги как неугодную личность. Но здоровье певца сильно ухудшилось, с помощью врачей он попал в больницу, хотя гэстапавцы забрали его и оттуда. Сидел в Пэчкавым дворце - «гнязьде гэстапа», в Панкрацкай тюрьме, в конце концов оказался в Бэнешове. Обвинялся в том, что пел русские и белорусские произведения. Был освобожден оттуда в 1945 с приходом Красной армии. И сразу же КГБ начал на него политическую дело, обвиняя в сотрудничестве с фашистами. Обвинение было официально отменено только в 1950 г.
После войны прославленный гений сцены остается жить в Чехословакии, выступает с концертами, записывается в студиях, занимается преподавательской деятельностью.
Последние годы жизни
Только один раз, во время хрущевская оттепель в 1963, его пригласили в Советскую Беларусь. Его опекуны заботились, чтобы в кассах практически не было билетов, и тогда в полупустом зале приводили солдат срочной службы. И все же это был просто фурор: аншлаговым концерты в Минске, Гродно, Волковыске, Слониме, Лиде, Барановичах, Витебске, Могилеве, Гомеле.
В октябре 1965 года художник ездил на Белосток по приглашению Главного правления Белорусского общественно-культурного товарищества в Польше с целью проведения концертов в белорусской среде. Певец приехал со своим аккомпаниатором чехам Зденка Кожынам. В концертном зале Варшавской филармонии со специалистами «Польских награнь» и аккомпанирующего знаменитой Лодзинское капеллы мандалинистав под руководством Эдуарда Цюкшы записывали грампласьцинку белорусских народных песен в исполнении Забейды по заказу ГП БГКТ.
Тяжело и долго болел. В Праге его посещали: Максим Танк, Янка Брыль, Владимир Короткевич, Олег Лойко, А. Гарадицки, Сергей Гроховский. Он листавався с Янкой Брылев, Владимира Короткевича, Нилом Гилевичем. И все время мечтал о Беларуси, хотел дожить век на родной земле. Не разрешили.
Умер в Праге 21 декабря 1981 года. Похоронен на пражских Ольшанском кладбище рядом с Петр Кречевский и Василием Захаркам - президентами Белорусского Народной Республики. На могиле памятник с надписью на чешском и белорусском языках.
Свой богатый архив он вместе с библиотека по завещания оставил Беларуси. Теперь несколько тысяч документов, связанных с жизнью и творчеством Забейды, хранятся в Белорусском государственном архиве литературы и искусства.

Приветствую вас на моём проекте «Беларусь на rutracker.org». Давно стал воспринимать портал, как дело уже не просто русское, а международное (наверное, после того, как увидел, что “Музыку Беларуси XVIII столетия” у меня качал японец, а дальше были шведы, финны, португальцы, американцы…). Поэтому для меня стало очевидно, что Беларусь здесь должна присутствовать наравне с остальными странами, а где-то их и обгонять:) Как? Естественно, здесь должны быть белорусские раздачи:) Чему я и посвятил своё свободное время. Результат перед вами, удачного вам путешествия!
http://rutracker.org/forum/tracker.php?rid=10433424
Зайдя по этой ссылке, Вы попадёте в страну Беларусь…
Музыка и фильмы, предложенные Вашему вниманию, приоткроют завесу неизвестности над нашей культурой и историей.